Sularını yarmaya başladı ölümün.
Kızıl yaprak dalgalı sonbahar denizi
Karıştı.. Söndü son parıltısı gülümün.
"Artık bir pencerenin önünde, ne kaldı
Oturup geçen dünü düşünmekten başka,
Ne kaldı yaşamaya üşenmekten başka?"
Deme. O masalların geceleri geldi.
İşte beyaz yelkeni düşten dokunmuş sal!
Yetişmek üzere düne günlerin peşinde.
Koş, bir ekmek çıkını gibi yanına al
Buluşmak umudunu bir yaz güneşinde...
Ahmet Muhip Dıranas
YORUMLAR:
0 comments: