Pia

PİA  

Ne olur kim olduğunu bilsem Pia'nın,
ellerini bir tutsam ölsem,
böyle uzak uzak seslenmese,
ben bir şehre geldiğim vakit,
o başka bir şehre gitmese.
Otelleri bomboş bulmasam,
içlenip buzlu bir kadeh gibi,
buğulanıp buğulanıp durmasam.
Ne olur sabaha karşı rıhtımda,
çocuklar Pia'yı görseler,
bana haber salsalar bilsem,
içimi büsbütün yıldız basar,
bir hançer gibi çıkıp giderdim.

Ben bir şehre geldiğim vakit,
o başka bir şehre gitmese.
Singapur yolunda demeseler,
bana bunu yapmasalar, yorgunum,
üstelik parasızım, pasaportsuzum.
Ne olur sabaha karşı rıhtımda,
seslendiğini duysam Pia'nın,
sırtında yoksul bir yağmurluk,
çocuk gözleri büyük büyük,
üşümüş, ürpermiş, soluk,
ellerini tutabilsem Pia'nın,
ölsem eksiksiz ölürdüm...

Attilâ İlhan