Dinlerdim telâşlı kanûnlardan sarışın Türkçe'yi
nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi
ürkek bir çilenti usulca yoklardı bahçeyi
nerde tâvus kuşları, nerde Müjgân’ın gençliği
nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi.
Okşamak kumrallığını içimden uysal lambaların
beyhude ıslıklarını yakınlaşan sonbaharın
akşam tenhalığında birlikte duygulanmaların
saklı mutluluğuyla dalgından çok daha fazla dalgın
nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi.
Bir parça son yalnızlığa öncekiler hazırlıktır
insan bırakmaz sevdiğini, sevmek insanı bırakır
kalırsa gözlerinin elinde yaldızı belki kalır
ney üşür, kanûn pırıldar, udlar oldukça karanlıktır
nasıl da sevdim ne iştir bilmeden sevmeyi.
- 2 -
O akşam da lambamızı söndürmüştük Nedîm ile
Nedîm’den bile kıskandığım sevdiğim ile
son şarkılar dağılmıştı mevsim ile
yalnız Çamlıca’da bir ud yankılanırdı.
Dünyayı tumturaklı bir yalan sayanlar
yalanın dehşetini yaşlandıkça anlar
Nâzım’ın Pirâye’yi sevdiği zamanlar
ölse ölümünden ne suçlar çıkarılırdı.
Boğucu bir sessizlikte ateşten goncalardır
o demirden şiirler ki sanki tabancalardır
umutsuz hangi gününde el atsan ateşe hazır
Nâzım onları yazarken duvarlar çatırdardı.
Gördün sessizce buluştuğunu Nâzım’la Nedîm’in
lâcivert ıssızlığında yıldızlı bir serviliğin
birinin elinde Vâridât’ı Simavnalı Bedreddin’in
birinin ağzında gül, elinde mey kâsesi vardı.
- 3 -
İstanbul puslu karaltıyla müstef’ilün bir gemi
duyulur padişah saltanatıyla bulutlara demirlediği
soğuk akşamlar çalar saatler kadife konakta
ben uyansam da ayışığından, Müjgân uyumakta.
O soyut kuşlar su aydınlığında atlas yorganların
yüz yıllık hüznüyle yüklü Osmanlı zindanlarının
pul pul dağılırlar tasalı bol yansımalı boşlukta
ben uyansam da ayışığından, Müjgân uyumakta.
Gece hattât Yesârî’nin süzüldükçe vav kayıkları
işlenir yeni baştan bütün sevmek yanlışlıkları
bilmem tamamlanır mıydık bir başka yaşamakta
ben uyansam da ayışığından, Müjgân uyumakta
O şarkı söylese çalgıların korkup bıraktıklarından
büyülü tamburların kendi başlarına çaldıklarından
ulaşır Hâfız Post’a sesi yankılarla sonsuzlukta
ben uyansam da ayışığından, Müjgân uyumakta.
- 4 -
Akşam kılıçlar düşürdüğü ayın ışığından Boğaz’da
Müjgân mıdır bir uzak gülümsemek midir sazda
Ferahnâk’ta iyimser kötümser çarçabuk Hicâz’da
Müjgân mıdır sevilmek, yanlış anlaşılmak mı biraz da.
Üretir sessizliği erguvanlar, düşler sevdayı tamamlar
suları yansıtır camlar cıvalı bir beyazda
Müjgân mıdır yoksa sabahlamak mı Hâfız’la Şirâz’da
divanlardan gül çığlıkları Horasanlı papağanlar
şehzâde çılgınlıkları o unutulmaz yazda..
Müjgân mıdır sevilmek, yanlış anlaşılmak mı biraz da.
Attilâ İlhan
YORUMLAR:
0 comments: