Sakin, mutsuz ya da yırtıcı,
Herkesin ağzındaki o sonsuz acı,
Belki de bundandır..
Nasıl ayrı yaşarım inandığım şeylerden?
Onları elbette bir daha, bir daha söylerim,
usul usul ve usla birlikte akıcı kandır..
Aşk isterim, aşk olsun isterim,
yaşamanın sonu, ölümün başlangıcı.
Kıyılarda yürürüm, sindiririm kıyıları..
Of güçlü macun içine kat beni,
kanım koyulaştırsın kırmızıyı.
Anadolu'da bir yerden bir yere giden biri,
belki bir kirazı hatırlar,
bir denizi kesinlikle hatırlamaz,
belki hepsini birden hatırlar da bilemez,
ne zamandır..
Aşkolsun ne zaman,
Aşkolsun tiyatro geceleri,
Aşkolsun “bravo” sesleri,
Aşkolsun Anadolu otobüsleri...
Aşkolsun bildiğim ışık
biz birden türeriz İstanbul'da ve heryerde
görünmez bir mutsuzluğu söyleriz
bilge kayalarla
çarpılan ebonitler
oluşturur tersliğimizi.
Ey canım, güzel yüzlüm
suyunda denizleri bulduğum
bilmediğim yerlerimdeki sancı
bana bir şey söyle güleyim
bir şey daha söyle
inandır.
Bir şey daha söyle istersen
beyaz olabilir
suya falan benzeyebilir
bir adaya benzeyebilir..
Turgut Uyar
YORUMLAR:
0 comments: