Ağaçlar uyuyor

AĞAÇLAR UYUYOR

  

Kalktım ki
akılalmaz bir kış sonu,
kuru fasulyeler, soğanlar, sarmısaklar
filiz veriyor,
patatesler bile.

Herkesin göğsü vurur
iyi olmasa bile,
patatesler bile.

Çılgın bahar, kanımı eskittin tazeliğinle,
adın biraz sonra geçecek defterimde.
Ah o nasıl hazin bir yapraktı,
nasıl yapraktı,
artık unutmam.

Gecelerimde,
kıyıdan ve yeşilden ve denizden boğuluyorum.
Ne sabah var, ne akşam.
Kalktım ki,
evet,
ne sabah var, ne akşam.
Şimdi ben bundan sonra
hangi türküyü çalsam?

Kalktım ki şaşırdım,
önümde pencere, geride deniz,
gök felâket,
ağaçlar uyuyor daha.

Kalktım ki evet
ağaçlar uyuyor.
Nisan ölümleri umursamıyor,
insanlar habersiz,
ağaçlar uyuyor...

Turgut Uyar