Bir çocuk rûhu kadar pür-nisyân,
Bir çocuk rûhu kadar şimdi münevver, lekesiz,
Uyuyor mâi deniz.
Ben bütün bir gecelik cûşiş-i ahzânımla,
O hayâlât-ı pêrişânımla
Müteşekki, lâim,
Karşıdan safvet-i mahmûrunu seyretmedeyim...
Yok, bulandırmasın âlûde-i zulmet bu nazar
Rûh-i mâ'sûmunu, ey mâi deniz;
Âh, lâkin ne zarar;
Ben bu gözlerle mükedder, âciz
Sana baktıkça teselli bulurum,
Mâi bir göz elem-i kalbime ağlar sanırım...
Tevfik Fikret
Râkid : durgun
Tagayyür : başkalaşma, değişme
Pür-nisyân : çok unutkan
Cûşiş-i ahzân : hüzünlerin coşkunluğu
Müteşekki : şikayet eden
Lâim : kınayan
Âlûde-i zulmet : karanlığa bulanmış
MAVİ DENİZ
Duru durgun... hani akşamki oynaşım, coşku?
Bir çocuk ruhu sanki tüm unutuş,
Bir çocuk ruhu kadar şimdi aydın, lekesiz,
Uyuyor mavi deniz.
Ben bütün bir gece hora tepmiş üzgülerimle
Düşlerimle o darmadağın
Sızlama, kınayıcı,
Karşıdan uykulu güzelliğini seyretmedeyim...
Yok, bulandırmasın karanlık vuran bu bakış,
Tertemiz ruhunu ey mavi deniz;
Ah, ama ne çıkar
Ben bu gözlerle üzünçlü, düşkün,
Sana baktıkça avunur aldanırım;
Mavi bir göz ağlar sanırım iç acısına yüreğimin.
Bugünkü Türkçe ile, Tevfik Fikret'in
deyişine bağlı kalarak söyleyen:
Ceyhun Atuf Kansu
YORUMLAR:
0 comments: